Аль тэртээ далаад онд миний бие Дорноговь аймгийн АДХГЗ-ны санхүүгийн хэлтэст байцаагчаар ажиллаж байхдаа хяналт шалгалтын ажлаар анх удаа Замын-Үүд орж билээ. Ажил их байсан ч нас залуу, толгой сэргэлэн учраас долоо хоногт хийх томилолттой албыг дөрөв, тав хоногт багтаагаад төмөр замын зочид буудалд ганц нэг шүлгийн санаа тэмдэглээд ганцаар сууж байтал тэндэхийн хороо захиргааны нарийн бичгийн дарга Жаргалсайхан гэдэг махлаг цагаан залуу хүрч ирээд: - Та хот орон газар суудаг хүн байна. ...

Эдлэн "Үхэл бидэн хоёр Эхийн тунамал дунд цуг үүссэн Эсэнлэх тэр үүрээр цуг хашгирсан Морины нуруунд Хоёр талаас нь цуг ассан… Айлд хоёулаа хамт бууж Амрагийн уруулыг үхэл бид хоёр хувааж үнссэн Зовлонгийн оромж миний толгой Зоргоороо үхэлтэй дэр хувааж Там диваажин хоёрын элч үхэл Тал бие шиг минь хамт оршсон Амьдын гал "аа” омгоороо Үхлийг би дарладаг байсан Алгуурхан тэр дотроос минь Үгүй болоход минь дурладаг байсан Би хэмээгч нэгэн бие Бурхан чөтгөр хоёрын Буйлж эзэгнэсэн эдлэн болсон ...

Өвлийн дунд сарын нар гийсэн нэгэн өдөр баруун аймгуудыг зорьдог битүү тэргэнд Баянхонгор аймаг руу явах дөрвөн зорчигч суусан байв. Дөрвөөс илүү зорчигчгүй байгаад нь сэтгэл дундуур байсан жолооч «Өнөөдөр миний явдаг ч талаар болох шив дээ, нэмээд дөрвөн хүн ирчихдэггүй юм байх даа» гэж элдвийг тунгаасан яг энэ мөчид зогсоол дээр нутгийн нь дугаартай «УАЗ-469» тэрэг ирж зогслоо.
Хүн нэмж суулгах нь уу гэж горьдон суусан жолооч тэрэгнээсээ гарч ирэгчийг ...

Олон хүүхэдтэй ядуухан айлын хүүхэд байсан болохоор баян айлын хүүхэд шиг шинэ жил энэ тэрийг мэдэхгүй ш дээ. Цагаан сар л сэтгэлд тод үлдэж. Цагаан сар гээл бодхоор миний ходоодыг баясгахаар ирж буй үй түмэн бууз зэрэглээн дунд төсөөлөгддөг байж билээ. Багадаа яасан ч их өлсдөг байсан юм. Хоол идэхэд идэж байгаа хурд нь өлсөж байгаа хурдаа гүйцдэггүй байсан байгаан. Байнга өлсөж явдаг учраас бие жижигрээд үргэлж хоол бодож сэрдэг учраас толгой томроод үлдчихсэншдээ миний. Миний толгойг чихрийн ...

Болд гуайнх 6 хүүхэдтэй өнөр өтгөн айл. Болд гуайн бага охин гэж яг л цэцэг жимс шиг хөөрхөн охин. Манай байрныхан түүнийг гарч ирэхээр том жижиггүй тэвэрч, үнсэх гэж булаацалддагсан. Тас хар буржгар үс, цог шиг цоргих очтой хар нүд, дэрвийсэн урт сормуустай яг л хүүхэлдэй шиг хөөрхөн охиныг Жигүүр гэнэ. Жигүүр тавхан настай ч цовоо цолгин гэж жигтэйхэн. Тэр гайт намар... Болд гуай алтан гадас одон авч гэртээ ажлынхнаа авчирч найр хийсэн юм. Гэтэл ажлынх нь газрын хорин хэдтэй залуу ...

Би яг одоо муу жаатгар эгчийгээ бодож сууна. Улаа бутарсан хацартай, жартайсан онигор нүдтэй эгчийгээ би "Жаатгар” гэж дуудаад уурлуулдаг байлаа. Бид хоёр ердөө нэг насны зөрүүтэй ч миний эгч надаас биеэр том, товируун охин байжээ. За, дээрэлхүү гэж учиргүй. Тоглосон ч, уурласан ч тэр намайг ганцхан хумиж дороо хийгээд, уурласан бол гөвшинө, тоглосон бол гижигдэнэ. Эг самбаагүй гижигдүүлэх гөвшүүлснээсээ дор шүү дээ. Цагаан сарынхаа хэдэн чихрийг хэр чинээндээ нуувч эгч аль цагийн хамаг л том ...

Эх Орны дайнд оролцсон ахмад дайчин Федосевичийн дурсамж "Тэсгим хахир өвөл болж байлаа. Монголоос бэлэгний морьд ирсэн гэхээр нь манай сумангийнхан очиж үзвэл бүгд жижигхэн морьд байсан тул бид инээлдэж нэг их тоогоогүй. Удалгүй надад хээр зүсний Монгол морь хувиарлан өглөө. Манай сумангийнхан намайг, илжиг унасан "Дон Кихот” гэж хочилдог болов. Манай суман тагнуулын суман бaйсан тул ой ширэнгэ аль л байгалийн бартаатай газраар явдаг байлаа. Нэг удаа немцүүдийн отоонд орж буудуулахад миний ...

Элс долоож байсан ч Монголоо зарж таарахгүй Эрүүнд тарчилж байсан ч эх орноосоо урваж болохгүй Илдэнд хяргуулах тэргүүн байлаа ч ухаан минь Монголынх Эргэж төрөх сүнс байлаа ч харъяат минь Монголынх Шороо шимж байсан ч нутгаа арилжиж таарахгүй Ширэнд хатаж байсан ч олноосоо буруулж болохгүй Шонд өлгүүлэх толгой байлаа ч бодол минь Монголынх Шонд сүлбүүлэх зүрх байлаа ч зүрх минь Монголын Зоосны нүхээр сүлбүүлж байсан ч голомтоо самруулж таарахгүй Зовлонгын далайд хөл ...

Амьсгал авахад хөндүүр даасан өдрүүд
Амьдрал дээр зөндөө л байдаг
Аньсганд багтахаа больсон нулимс Ангирын далавчинд дайгдаад холоо дэвчихсэн өдрүүд байдаг Зургаан тэр бум хүмүүс дунд ганцаардаж Цурхиртлаа уйлмаар,цөхөртлөө хашгармаар Чимээгүй холын хол ...

Жин үдийн нар зулай нэвт төөнөж, сүүмэн хөх зэрэглээ талын энгээр суунаг татан мяралзсан зуны дунд сарын балжиннямтай билэгт сайн өдөр Молом, Цэнгэл хоёр ачааны тэрэгний бөгчим халуун бүхээгт савчуулан Хавчуугийн амыг өгсөж явлаа. Ёс болгож өмссөн малгай бүү хэл зүс дагаж ургасан үсэндээ хүртэл түүртэм их халуунаас шантарсан уу, эсвэл хэзээ мөдгүй тулаад ирсэн уулзалтаас халширсан уу, бүү мэд, Молом нэг л бэргэсэн янзтай: -Шууд л давхиад буухаар яадаг юм бол доо хө хэмээгээд эмгэн рүүгээ ...